Toen ik in het ongeveer 14 jaar was, ging ik eens helpen op een feest. Ijverig en trots zoals ik was, ging ik meteen aan de slag met het spoelen en ophalen van de glazen.
Je kent het wel, in de parochiezaal, vol met bekende en minder bekende gezichten, de glazen ophalen, spoelen achter de oude toog,...
Wat ik had gevreesd gebeurde natuurlijk... Ik liet een glas vallen (gelukkig was het al leeg).
Ik was heel hard verschoten en voelde me schuldig. Toen kwam er een wijze vrouw naar mij en ze zei: 'Wie niets doet, kan ook niets fout doen'.
Sinds die dag denk ik altijd als ik een (domme) fout maak, of iets laat vallen tijdens het opruimen, of... aan deze zin.
Deze vrouw had absoluut gelijk, als je bezig bent met helpen of werken, mag je al eens fouten maken. Het zou erger zijn moest je heel de dag niets doen en alleen maar commentaren of opmerkingen geven op andermans fouten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten